Η καθηγήτρια δεν σταματάει να μεταδίδει γνώσεις και πληροφορίες στα παιδιά όταν τελειώνει το ωράριο του σχολείου, γύρω στις δύο το μεσημέρι.
Το πρόγραμμά της εδώ και 12 χρόνια συνεχίζεται έως αργά το απόγευμα.
Πηγαίνει σε ένα από τα σπίτια του Χαμόγελου του Παιδιού, στο Μοσχάτο, και βοηθάει αφιλοκερδώς στη μελέτη των παιδιών που φιλοξενούνται εκεί.
«Μένω έως τις έξι - επτά το απόγευμα, ανάλογα με τις ανάγκες των παιδιών», λέει κάνοντας μια μικρή διακοπή από το διάβασμα των παιδιών για να μιλήσει στα «ΝΕΑ».
Φέτος μάλιστα ταλαιπωρείται λόγω των συχνών απεργιών των μέσων μεταφοράς διότι δεν διαθέτει αυτοκίνητο. Οπως όμως λέει, πάντα βρίσκει τρόπο να βρίσκεται κοντά στα παιδιά.
Η βοήθεια που προσφέρει σε παιδιά του γυμνασίου στο Χαμόγελο του Παιδιού δεν είναι μόνο στα φιλολογικά, αλλά σε όλα τα μαθήματα, «όπου έχουν ανάγκη».
Η φιλόλογος αφιερώνει καθημερινά τον ελεύθερο χρόνο της για το διάβασμα των παιδιών της οργάνωσης, όπως όλοι το τελευταίο διάστημα όμως ακούει τις κατηγορίες που εκτοξεύονται για τους δημοσίους υπαλλήλους.
Θεωρεί ότι η επίθεση «είναι άδικη για την πλειονότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Δεν ισχύει αυτό που ακούγεται, δηλαδή ότι είμαστε όλοι άχρηστοι. Κατά τη γνώμη μου οι περισσότεροι προσφέρουν. Και όχι μόνο στον χώρο της εκπαίδευσης, αλλά και σε άλλους τομείς του Δημοσίου».
Και συνεχίζει: «Υπάρχει η άποψη ότι παίρνουμε πολλά λεφτά. Κάτι που δεν ισχύει. Οι εκπαιδευτικοί είναι ίσως οι πιο χαμηλά αμειβόμενοι του Δημοσίου». Υπάρχουν πάρα πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι που κάνουν καλά τη δουλειά τους, σημειώνει και γι' αυτό διαφωνεί με τη γενίκευση «όλοι οι δημόσιοι στον Καιάδα».
Πηγή: TA NEAonline
