Πριν λίγο καιρο σας είχαμε παρουσιάσει στο blog μας ένα φοβερό ταλέντο από τα παιδιά της γειτονιάς μας τον Μιχάλη Παούρη( πατήστε εδώ ). Ο Μιχάλης έδωσε συνέντευξη στη οποία δημοσιεύει η Ημερησία και σας την παρουσιάζουμε:
Ο Μ. Παούρης ασχολείται με το μπουζούκι πάνω από 13 χρόνια. Θεωρείται «φαινόμενο» στο μουσικό στερέωμα. Λίγο πριν μας παραδώσει την πρώτη του συγγραφική προσπάθεια, μιλάει στην “HonLine'' για τι άλλο : για τη μουσική!»
1.
Πότε μπήκε η μουσική στη ζωή σου και πότε το μπουζούκι;
Μ.Π.: Η μουσική υπήρχε πάντα στη ζωή μου. Το μπουζούκι προέκυψε στα 7 μου χρόνια και ακόμα δεν ξέρω το λόγο, το γιατί και το πώς.
2.
Από ποια ηλικία ξεχώρισες στο μπουζούκι;
Μ.Π.: Από 9 χρονών σε μία εκδήλωση που ανέβηκα για ένα κομμάτι, αλλά τελικά έπαιξα περισσότερο και με full ορχήστρα. Οι μουσικοί ενθουσιάστηκαν γιατί εντάχθηκα κατευθείαν και δε με άφηναν να κατέβω.
3.
Στο σχολείο;
Μ.Π.: Οι καθηγητές πάντα έλεγαν «φοβερό μπουζούκι» για τους βαθμούς δεν έλεγαν ποτέ για ευνόητους λόγους φυσικά!
4.
Ποιος σε δίδαξε μπουζούκι; Σε ποιόν νομίζεις ότι χρωστάς;
Μ.Π.: Στην όλη μου διαδρομή εντοπίζω και ευχαριστώ τον Μανώλη Μιχαλάκη δάσκαλό μου στα 14. Σήμερα στα 24 μου αφιερώνω σε αυτόν το πρώτο μου βιβλίο. Φυσικά με δίδαξε και ο Διαμαντής Χιώτης. Απλά στο Μανώλη διέκρινα τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένας Δάσκαλος: σεμνότητα, σεβασμό στο μαθητή και ευθύνη ψυχής.
5.
Μια και το ανέφερες τι βιβλίο γράφεις;
Μ.Π.: Το βιβλίο αυτό κατ' αρχάς αντικατοπτρίζει τις δικές μου θέσεις για το ποια πρέπει να είναι τα εφόδια ενός μπουζουκίστα σήμερα. Είναι όλες «Οι Σημειώσεις μου…» (τίτλος βιβλίου), πάνω στη μουσική από τις γνώσεις που πήρα και αυτές που διαμόρφωσα και συνεχίζω να διαμορφώνω μετά από προσωπική έρευνα.
6.
Τι πιστεύεις ότι θα προσφέρει στο μουσικό που σήμερα θα πιάσει ένα μουσικό όργανο στα χέρια του;
Μ.Π.: Θα του δώσει μια σημαντική βάση για να χτίσει πάνω της και να εξελιχθεί. Το νόημα της μουσικής είναι η εξέλιξη με μόνιμο το σεβασμό στο παρελθόν.
7.
Πότε θα το' χουμε στα ράφια;
Μ.Π.: Μετά το Πάσχα πιστεύω θα είναι έτοιμο.
8.
Επαγγελματικά πόσα χρόνια είσαι στο χώρο;
Μ.Π.: Από τα 11 παίζω επαγγελματικά με συνεργασίες όπως με το Γ. Κατσαρό, Θ. Πολυκανδριώτη, Μ. Θεοδωράκη (όταν ήμουν 16), Δαυίδ Ναχμία, Α. Χατζή, τη Λ. Αλκαίου, Μαρία Σουλτάτου, Αναστασία Μουτσάτσου κ.ά., συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και σε μουσικές σκηνές.
9.
Ξεχωριστή συναυλία όλα αυτά τα χρόνια;
Μ.Π.: Στα 17 μου έπαιξα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών κομμάτια Χατζιδάκι, Θεοδωράκη και θυμάμαι χαρακτηριστικά το άγχος που είχα. Ήταν μεγάλη βραδιά με πολλή ευθύνη αλλά όταν βλέπεις τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να σε χειροκροτεί με θαυμασμό, πρώτος από όλους, σίγουρα αισθάνεσαι πιο άνετα. Επίσης, μεγάλη ήταν και η στιγμή που βρέθηκα να παίζω στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004.
10.
Λέγεται ότι είσαι «φαινόμενο» στο είδος σου. Πώς προέκυψε;
Μ.Π.: Θέλω να σημειώσω 2 χαρακτηριστικά που είχα ως μαθητής του ωδείου και προφανώς συνετέλεσαν στο χαρακτηρισμό. Πάντα ο Μανώλης ο Μιχαλάκης με έλεγε φαινόμενο σε όλους γιατί 2 χρόνια γεμάτα με ασκήσεις διάρκειας 3 λεπτών η καθεμία, μου παραδίδονταν προφορικά και δεν είχα ποτέ κασετοφωνάκι όπως οι υπόλοιποι, θυμόμουν τα πάντα στην αυθεντική τους παράδοση. Το 2ο που συνετέλεσε στον όρο φαινόμενο ήταν η ταχύτητά μου και μάλιστα σε κομμάτια απαιτήσεων, όχι απλά solo. Επίσης ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι η ευκολία μου να γράφω μουσική χωρίς όργανο στα χέρια.
11.
Σε κυνηγάει ακόμη ο χαρακτηρισμός; Τον αποδέχεσαι;
Μ.Π.: Ναι, πλέον κι από ξένους μουσικούς. Τον αποδέχομαι αλλά θέλω να τονίσω ότι η ευθύνη είναι τεράστια και παράλληλα διογκώνει τις προσωπικές μου απαιτήσεις από τον ίδιο μου τον εαυτό.
12.
Οι ξένοι μουσικοί τι έχουν ακούσει από εσένα;
Μ.Π.: Αυτά που ακούν και οι Έλληνες. Το μπουζούκι στη Jazz. Το ότι παίζω Jazz είναι αποδεκτό από τους περισσότερους μπουζουξήδες. Βέβαια, υπάρχει μερίδα αυτών των μουσικών που δεν το αποδέχονται, ίσως γιατί δεν μπορούν να το κατανοήσουν. Το θέμα δεν είναι η αντιγραφή-αποτύπωση κιθαριστικών φράσεων ή jazz μοτίβων, το οποίο έγινε παλαιότερα και κακότροπα, αλλά η αυθεντική προσωπικότητα που παίρνει το μπουζούκι μέσα στη jazz αρμονία παίζοντας το ως όργανο που προϋπήρχε σε αυτή πνευματικά.
13.
Αυτή είναι η επανάστασή σου στο όργανο;
Μ.Π.: Όχι, αυτή είναι η θέση μου για το όργανο. Ο Χιώτης μας άφησε τα πρώτα στάδια του swing. Εμείς πρέπει να ξεκινήσουμε από εκεί και να εξελισσόμαστε. Το είδος με το οποίο ασχολούμαι είναι το gypsy swing το οποίο στο μπουζούκι είναι πιο δύσκολο να το προσεγγίσεις απ' ότι στην κιθάρα λόγω των διπλών χορδών και της ομοιογένειας του ήχου που απαιτεί.
14.
Επαγγελματικά αυτή τη στιγμή;
Μ.Π.: Διδάσκω στο Ωδείο Τέχνης Γ. Φακανά. Μια συνεργασία που με τιμά!
15.
Η γνώμη σου για τη μουσική;
Μ.Π.: Όλοι ανήκουμε στη μουσική αλλά σε λίγους ανήκει. Η μουσική σου δείχνει την αξία του απρόσιτου και τον «τόπο» του αποστολέα…
16.
Σε ευχαριστώ πολύ.
Μ.Π.: Ευχαριστώ εγώ.
πηγή: imerisia.gr
Αθήνα, 7 Απριλίου 2011
