Το πρωί πήγα στο παλιό δημαρχείο του Ταύρου για να πάρω ένα πιστοποιητικό γέννησης της κόρης μου εφόσον προηγουμένως καταχωρούσα και το βαφτιστικό της όνομα στα αρχεία του δήμου.
Έχω τηλεφωνήσει την προηγούμενη εβδομάδα και έχω ενημερωθεί σχετικά από την κα Χ για τα απαραίτητα έγγραφα που πρέπει να έχω μαζί μου.
- "Ελάτε με αυτά τα χαρτιά από εδώ να τα φτιάξουμε", έτσι μου είπε.
Επανέρχομαι στο σήμερα. Έπρεπε να αφήσω τα χαρτιά (τελικά χρειαζόταν μόνο η ληξιαρχική, όχι και η βεβαίωση της εκκλησίας) και να πάω αύριο να τα πάρω.
Της εξηγώ ευγενικά ότι δεν έχω τη δυνατότητα να την επισκέπτομαι καθημερινά και κυρίως για μία δουλειά που τηλεφωνικά με είχε βεβαιώσει η κα Χ. ότι θα γινόταν αμέσως. Άρχισε την μπουρδολογία. Μόνο και μόνο για να μην με εξυπηρετήσει.
Όσοι με ξέρετε λίγο πολύ, καταλαβαίνετε τι ακολούθησε: 2 λεπτών μονόλογος και αν είχα τη δυνατότητα, η πράξη θα έκλεινε με την απόλυσή της.
Το όλο θέμα έγινε για τρία κλικ στο πληκτρολόγιο. Ποιο πολύ χρόνο πήρε το show παρά να εκτυπωθεί το πιστοποιητικό.
Το πιστοποιητικό φυσικά το πήρα (σιγά που δεν θα το έπαιρνα) αλλά.... γιατί φωνάζουμε ότι είμαστε αδικημένοι; Η κα Χ. που έχει μία θέση γραφείου χωρίς να διαθέτει τα ελάχιστα προσόντα όπως, (α) να μην αντιμετωπίζει το πληκτρολόγιο του υπολογιστή σαν το βάζο με το γλυκό που χώνουμε το δάχτυλο μας* (β) να είναι ευγενική και (γ) αφού βρέθηκε κάποιος και την έβαλε σε αυτή τη δουλειά, γιατί δεν τιμάει το ψωμί που τρώει από αυτή, εεεεεεεεεεεεεεεεεεε;;;;;;;;;;;;
*τόσα χρόνια υπάλληλος (γιατί τα είχε τα χρονάκια της) ένα σεμινάριο για να χειρίζεται τον γαμημένο τον υπολογιστή δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να κάνει; Από μόνη της, για να γίνει καλύτερη;
Σε αυτή τη χώρα από αυτό νοσούμε. Θέλουμε τα καλύτερα χωρίς να θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι. Κι απ' τον καναπέ αν γινόταν και θα είμασταν οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι του κόσμου.
Συμπερασματικά:
- Όταν συναντάω ανθρώπους σαν την Χ., λυπάμαι που θα το πω, αλλά ένα κομμάτι του εαυτού χαίρεται για την τιμωρία που έρχεται, ακόμη κι αν μέσα σε αυτούς που θα τιμωρηθούν είμαι και γω.
- Αναρωτιέμαι αν οι άνθρωποι σαν τη κα Χ. δεν πλήτουν με την ανυπόφορη συμπεριφορά τους που είναι αποτέλεσμα των σκέψεων, των επιλογών και της ζωής τους εν κατακλείδη, που είναι εξίσου ανυπόφορη.
Και κάτι άλλο επίσης πολύ σημαντικό. Είναι λυπηρό να μπαίνεις στο παλιό δημαρχείο και να υπάρχει αυτή η εικόνα της εγκατάλειψης. Γιατί; Τι πρέπει να γίνει; Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε;
Ο Ταύρος είναι ένας εγκαταλελειμένος δήμος, δυστυχώς
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
- Όταν συναντάω ανθρώπους σαν την Χ., λυπάμαι που θα το πω, αλλά ένα κομμάτι του εαυτού χαίρεται για την τιμωρία που έρχεται, ακόμη κι αν μέσα σε αυτούς που θα τιμωρηθούν είμαι και γω.
- Αναρωτιέμαι αν οι άνθρωποι σαν τη κα Χ. δεν πλήτουν με την ανυπόφορη συμπεριφορά τους που είναι αποτέλεσμα των σκέψεων, των επιλογών και της ζωής τους εν κατακλείδη, που είναι εξίσου ανυπόφορη.
Και κάτι άλλο επίσης πολύ σημαντικό. Είναι λυπηρό να μπαίνεις στο παλιό δημαρχείο και να υπάρχει αυτή η εικόνα της εγκατάλειψης. Γιατί; Τι πρέπει να γίνει; Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε;
Ο Ταύρος είναι ένας εγκαταλελειμένος δήμος, δυστυχώς
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ