Πέμπτη βράδυ, γύρω στις εννιά, μια ομάδα πενήντα περίπου εφήβων έκλεισε την Παραλιακή στην Αθήνα. Δεν φωνάζαν συνθήματα, δεν κρατούσαν πανό, δεν μοίραζαν φέιγ βολάν. Απλώς έκλεισαν τον δρόμο. Συζητούν μεταξύ τους αλλά δεν λένε τι θέλουν.
Μόνο σταματούν τα αυτοκίνητα. Δημιουργείται κυκλοφοριακή συμφόρηση και έπειτα από 15 λεπτά έρχεται η αστυνομία να κλείσει τον δρόμο, γιατί σε μια οδό ταχείας κυκλοφορίας υπήρχε κίνδυνος σοβαρού δυστυχήματος.
Από ακριτομυθίες μαθαίνουμε ότι τα παιδιά αυτά είναι μαθητές του νυχτερινού γυμνασίου Μοσχάτου που βρήκαν αυτόν τον τρόπο να διαμαρτυρηθούν για τη συγχώνευση του σχολείου τους με κάποιο άλλο. Μόνο που δεν το λένε σε κανέναν. Επρεπε να τους ρωτήσει κάποιος για να καταλάβει τον λόγο της διαμαρτυρίας.Οι χειροκροτητές κάθε χάπενινγκ μπορεί να θεωρήσουν ότι είναι καλό σημάδι.
Λένε ότι η νεολαία «επαναστατεί». Τα ίδια υπονοούσαν και τον Δεκέμβριο του 2008, όταν κάηκε το κέντρο της Αθήνας. Τότε εκθείαζαν τους νέους που «προτίμησαν τον δρόμο από τον καναπέ», και οι καταστροφές ήταν απλώς παράπλευρες απώλειες μιας γενιάς που μάθαινε την επανάσταση.Τα ίδια και τώρα.
Οπως έλεγε και κάποιος, καθ’ ομοίωση επαναστάτης: «Ελα μωρέ, τι έγινε; Εκλεισαν τα παιδιά μία ώρα τον δρόμο και ταλαιπωρήθηκαν οι οδηγοί. Σιγά το πράγμα! Στη Μαλακάσα ο δρόμος έκλεισε έξι ώρες». Υπάρχουν πλέον συμψηφισμοί και στην ταλαιπωρία: οι εργολάβοι έκλεισαν τον δρόμο έξι ώρες και η επανάσταση μία.
Αρα, έχουμε λαμβάνειν...Το σημαντικότερο όμως είναι η αντίδραση των παιδιών. Εκλεισαν τον δρόμο για να διαμαρτυρηθούν χωρίς να λένε τον λόγο της διαμαρτυρίας. Δεν σήκωσαν πανό, δεν φώναζαν το αίτημά τους· απλώς σταμάτησαν την κίνηση. Προφανώς μιμούνταν τους μεγάλους. Αυτό που έβλεπαν στην τηλεόραση (και μάλλον χωρίς ήχο) το πραγματοποίησαν.
Κράτησαν το τελετουργικό της διαμαρτυρίας, χωρίς τη διαμαρτυρία καθαυτή.Αυτό σημαίνει ότι δημιουργήθηκε ένας επικίνδυνος μιμητισμός της γενιάς της μεταπολίτευσης, η πρώτη που μετέβαλε τη διαμαρτυρία σε χαβαλέ. Τώρα πια η ταλαιπωρία των άλλων δεν χρειάζεται ούτε πανό ούτε συνθήματα. Απλώς γίνεται για να γίνεται. Και θα συνεχιστεί εκεί που δεν το περιμένει κανείς, αλλά θα προκύψει και για λόγους που οι σημερινοί χειροκροτητές δεν θα εγκρίνουν.
http://www.kathimerini.gr/
Μόνο σταματούν τα αυτοκίνητα. Δημιουργείται κυκλοφοριακή συμφόρηση και έπειτα από 15 λεπτά έρχεται η αστυνομία να κλείσει τον δρόμο, γιατί σε μια οδό ταχείας κυκλοφορίας υπήρχε κίνδυνος σοβαρού δυστυχήματος.
Από ακριτομυθίες μαθαίνουμε ότι τα παιδιά αυτά είναι μαθητές του νυχτερινού γυμνασίου Μοσχάτου που βρήκαν αυτόν τον τρόπο να διαμαρτυρηθούν για τη συγχώνευση του σχολείου τους με κάποιο άλλο. Μόνο που δεν το λένε σε κανέναν. Επρεπε να τους ρωτήσει κάποιος για να καταλάβει τον λόγο της διαμαρτυρίας.Οι χειροκροτητές κάθε χάπενινγκ μπορεί να θεωρήσουν ότι είναι καλό σημάδι.
Λένε ότι η νεολαία «επαναστατεί». Τα ίδια υπονοούσαν και τον Δεκέμβριο του 2008, όταν κάηκε το κέντρο της Αθήνας. Τότε εκθείαζαν τους νέους που «προτίμησαν τον δρόμο από τον καναπέ», και οι καταστροφές ήταν απλώς παράπλευρες απώλειες μιας γενιάς που μάθαινε την επανάσταση.Τα ίδια και τώρα.
Οπως έλεγε και κάποιος, καθ’ ομοίωση επαναστάτης: «Ελα μωρέ, τι έγινε; Εκλεισαν τα παιδιά μία ώρα τον δρόμο και ταλαιπωρήθηκαν οι οδηγοί. Σιγά το πράγμα! Στη Μαλακάσα ο δρόμος έκλεισε έξι ώρες». Υπάρχουν πλέον συμψηφισμοί και στην ταλαιπωρία: οι εργολάβοι έκλεισαν τον δρόμο έξι ώρες και η επανάσταση μία.
Αρα, έχουμε λαμβάνειν...Το σημαντικότερο όμως είναι η αντίδραση των παιδιών. Εκλεισαν τον δρόμο για να διαμαρτυρηθούν χωρίς να λένε τον λόγο της διαμαρτυρίας. Δεν σήκωσαν πανό, δεν φώναζαν το αίτημά τους· απλώς σταμάτησαν την κίνηση. Προφανώς μιμούνταν τους μεγάλους. Αυτό που έβλεπαν στην τηλεόραση (και μάλλον χωρίς ήχο) το πραγματοποίησαν.
Κράτησαν το τελετουργικό της διαμαρτυρίας, χωρίς τη διαμαρτυρία καθαυτή.Αυτό σημαίνει ότι δημιουργήθηκε ένας επικίνδυνος μιμητισμός της γενιάς της μεταπολίτευσης, η πρώτη που μετέβαλε τη διαμαρτυρία σε χαβαλέ. Τώρα πια η ταλαιπωρία των άλλων δεν χρειάζεται ούτε πανό ούτε συνθήματα. Απλώς γίνεται για να γίνεται. Και θα συνεχιστεί εκεί που δεν το περιμένει κανείς, αλλά θα προκύψει και για λόγους που οι σημερινοί χειροκροτητές δεν θα εγκρίνουν.
http://www.kathimerini.gr/
Καλό θα ήταν ο Κύριος Μανδραβέλης στα άρθρα του να κοιτάει τα αιτήματα των μαθητών και να μην δίνει τόσο βάση στην δήθεν ταλαιπωρία των οδηγών.Το θέμα είναι τόσο σοβαρό που καλό είναι να κοιτάμε και λίγο τους εργαζόμενους μαθητές. Και αν ταλαιπωρηθούν οι ο δηγοί για ένα 15λεπτο. Τι έγινε δηλαδή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω προτεινω στον κ.Μανδραβελη. να παει στο εσπερινο και να εξηγησει στους μαθητες, πως πρεπει να κλεινουνε τους δρομους, ωστε να κανουνε γνωστα τα αιτηματα τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μαθητες δεν ειναι επαγγελματιες συνδικαλιστες. Και ναι. Μπροστα σε ολους αυτους που μας ταλαιπωρουν εδω και μηνες τους λεμε μπραβο, γιατι δεν εκλεισαν τους δρομους για την τσεπη τους αλλα για το δικαιωμα στη μορφωση.Μπητε στο αρθρο του μαθητη και διαβαστε το πρωτο σχολιο.Ισως καταλαβουμε καλυτερα τα παιδια του εσπερινου.
Ο κύριος Μανδραβέλης μιλάει εκ του ασφαλούς γι αυτό ουδέποτε θα καταλάβει την αγωνία αυτών των ανθρώπων που πολλοί από αυτούς εκτός του ότι είναι εργαζόμενοι είναι και γονείς όταν τους ξεσπιτώνει κάποιος.Οσον αφορά τα Πανώ και τα άλλα ήταν μια αφθόρμητη κίνηση των ανθρώπων αυτών που όταν είδαν δημοσιευμένη τη συγχώνευση του σχολείου τους.Αυτό που επιθυμούσαν εκείνη τη στιγμή χωρίς πανώ και τυμπανοκρουσίες ήταν να γνωστοποιήσουν το πρόβλημά τους και αυτό έκαναν πηγαίνοντας με τα πόδια στο σκάι.Βέβαια δεν παρεξηγώ τον κ.Μαμδραβέλη γιατί τα λεγόμενά του έχουν πολύ βαθύ στοχασμό και κουλτούρα που σε κάνουν να ανατριχιάζεις.Το άρθρο αυτό πρέπει να μείνει στην ιστορία.Μανδραβέλης προστάτης των οδηγών.
ΑπάντησηΔιαγραφήXAXA, ωραίος ο Ζώταλης. Ο Μανδραβέλης ''ο προστάτης των οδηγών''
ΑπάντησηΔιαγραφή