Tι λέει ο Al di Meola για το δικό μας παιδί από τον Ταύρο Μιχάλη Παούρη

Ένα μουσικό γεγονός, πρωτότυπο και απόλυτα ενδιαφέρον θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα. Ο παγκοσμίου φήμης Jazz κιθαρίστας Al Di Meola θα βρεθεί επί σκηνής με τον Έλληνα «φαινόμενο» στο είδος του, μπουζουκίστα Μιχάλη Παούρη, ύστερα από πρόσκληση του δεύτερου να συμπράξουν μπροστά στο ιδιαίτερα απαιτητικό ελληνικό κοινό. Λίγο πριν τις δύο συναυλίες ο Al di Meola και ο Μιχάλης Παούρης μιλούν στο Culturenow γι' αυτή τη σπουδαία συνεργασία.
Συνέντευξη στη Στέλλα Τζίβα

CultureNow: Στις 4 και 5 Νοεμβρίου, στο θέατρο «Ακροπόλ», θα απολαύσουμε μια συναυλία σας πρωτότυπη για τα ελληνικά δεδομένα. Με ποια αφορμή;

Al di Meola: Η παράσταση αποτελείται κυρίως από δικές μου συνθέσεις... Piazzolla, με κάποιες νέες προσθήκες σε ντουέτο με ένα μέλος του γκρουπ μου World Sinfonia. Το όνομά του είναι Peo Alfonsi και είναι από τη Σαρδηνία. Ο ίδιος και εγώ έχουμε παίξει ως ντουέτο πολλές φορές τους τελευταίους 4 μήνες, ανάμεσα στις εμφανίσεις μας με το γκρουπ.

Η πρόκληση και η χαρά σε ένα ντουέτο είναι ένα τελείως διαφορετικό πράγμα και είμαι χαρούμενος που θα εμφανιστώ ως ντουέτο στις εμφανίσεις μου στην Αθήνα. Στην αρχή θα είμαι μόνος μου επί σκηνής, αλλά στη συνέχεια, υπάρχει ένα κομμάτι της παράστασης, που γίνεται σε συνεργασία με τον Μιχάλη Παούρη και πρόκειται για κάτι εντελώς καινούργιο, σχεδόν με τρόπο αυθόρμητο.

Η απίστευτη τεχνική του σε συνδυασμό με την αγάπη του για τη σύγχρονη μουσική είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα.

C. N.: Ο Μιχάλης έπαιξε μαζί σας στο Reims jazz festival της Γαλλίας τον Ιούλιο, όπου και αποθεωθήκατε μπροστά σε 15.000 κόσμο. Μιλήστε μας για την απόφασή σας να ανεβάσετε στη σκηνή έναν νεαρό ταλαντούχο σολίστα.

A. d. M.: Ο Μιχάλης ήρθε μια μέρα με το μάνατζερ του Γιώργο Μαυράκη, για να μας ακούσει και να με συναντήσει. Όσο ήταν εκεί αισθάνθηκα ότι ήθελα να του κάνω έκπληξη και να τον καλέσω για το encore στη συναυλία. Και φαίνεται ότι ανταποκρίνεται πολύ καλά σ' αυτό.

C. N.: Στο θέατρο «Ακροπόλ» θα ακούσουμε και τη νέα δισκογραφική σας δουλειά, με τίτλο «Persuit of radical rhapsody». Μιλήστε μας για την νέα σας αυτή δουλειά.

A. d. M.: Είναι ένας νέος ήχος. Αυτό είναι που ακούω. Τα καλά συνδυασμένα στοιχεία του και οι ωραίες μίξεις των οργάνων και της παραγωγής το καθιστούν μία πολύ δυνατή προσπάθεια.

C. N.: Κιθάρα, μπουζούκι, τζαζ μουσική. Μπορούν, πιστεύετε, να συνδεθούν με επιτυχία;

A. d. M.: Φυσικά και μπορούν! Και ακούγονται ως επί το πλείστον αυθόρμητα όλα μαζί!

C. N.: Έχετε σκεφτεί να συμπράξετε μαζί και δισκογραφικά; 

A. d. M.: Ο μάνατζερ του Μιχάλη είχε μια ιδέα να ηχογραφήσουμε ένα - δυο συνθέσεις του και το κάναμε. Θεωρώ λοιπόν πως θα είναι ένα μέρος του επερχόμενου δίσκου του!

C. N.: Στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής περιοδείας συμπεριλάβατε και τη χώρα μας. Σας γοητεύει η χώρα μας και η ιστορία της;

A. d. M.: Σε ολόκληρη τη ζωή μου είχα επαφές με την ελληνική μουσική. Οι πρώτοι και καλύτεροι φίλοι μου είναι Έλληνες. Συχνά βρίσκω τον εαυτό μου στα ελληνικά νυχτερινά κέντρα να απορροφά την υπέροχη μουσική. Επίσης, η πρώτη συνεργασία μου με Έλληνα καλλιτέχνη ήταν με τον θρυλικό Γιώργο Νταλάρα, κάτι που έπαίξε σημαντικό ρόλο στο να μάθω παραπάνω πράγματα για την ελληνική μουσική.

C. N.: Μιλήστε μας για το τρίχορδο και το τετράχορδο μπουζούκι. Ποιες είναι οι τεχνικές διαφορές τους και οι μουσικές τους δυνατότητες;

Μιχάλης Παούρης: Έχουν και τα δύο εκπληκτικό ηχόχρωμα αλλά και διαφορετική χρησιμότητα. Οι μουσικές τους δυνατότητες είναι πολλές αν και περισσότερες έχει το τετράχορδο μπουζούκι λόγω κουρδίσματος (ΡΕ ΛΑ ΦΑ ΝΤΟ) δίνοντάς μας τη δυνατότητα να σκεφτόμαστε πιο "συγχορδιακά" λόγω της τετραφωνίας αλλά και αναστροφών των συγχορδιών. Είναι αρκετά ευκολότερο να εισχωρεί σε άλλα είδη μουσικής λόγω των κλείστων του θέσεων στη χρήση των κλιμάκων.

Το τρίχορδο είναι το κατάλληλο όργανο για λαικό παίξιμο. Δεν μπορεί να εισχωρήσει με ευκολία σε άλλα είδη και αυτό βέβαια δεν είναι κάτι που αφορά τους μουσικούς που το κρατούν. Υπηρετεί πιστά το λαικο μας ηχόχρωμα και πλέον είναι παράδοση έχοντας παίχτες οι οποίοι τιμούν τη λαική μας μουσική.

Η Jazz είναι ένα είδος πολύ απαιτητικό και ο χειρισμός της στο μπουζούκι πολύ δύσκολος! Επέλεξα αυτό τον δρόμο γιατί πηγάζει από μέσα μου με ευκολία και το τετράχορδο μπουζούκι με βοηθά απόλυτα σε αυτό.

C. N.: Ποια θεωρείτε πως πρέπει να είναι η θέση των καλλιτεχνών, σε περίοδο κρίσης της οικονομίας και των αξιών;

Μ. Π.: Πιστεύω πως στις δύσκολες στιγμές, οι τέχνες και το πνεύμα ανθίζουν. Πρέπει να μείνουμε πιστά στον στόχο μας δίνοντας, συμπερασματικά και απλόχερα, το λιθαράκι μας στο γενικό καλό.